Marcepan jest uznawany za najstarszy produkt cukierniczy na świecie.
Mimo, iż składniki marcepana wywodzą się z Bliskiego Wschodu i najprawdopodobniej tam rozpoczęto jego wytwarzanie, to kilka europejskich miast przypisuje sobie tę zasługę. Każde z miast ma własną tradycję związaną z formą w jakiej jest on sprzedawany.
Najbardziej znanym i kojarzącym się z marcepanem miastem jest Lubeka (Niemcy), ale również Toledo (Hiszpania), Wenecja (Włochy), Palermo (Sycylia), Królewiec (dawniej – Prusy Wschodnie, obecnie Kaliningrad – Obwód Kaliningradzki/Rosja), Tallin (Estonia), Szentendre (Węgry). W XVI wieku marcepan mógł być wytwarzany i sprzedawany wyłącznie przez aptekarzy. Był uznawany za lekarstwo na wiele schorzeń, ale również za afrodyzjak. W domach był przechowywany w zamykanej na klucz apteczce obok innych medykamentów i cennych przypraw. Stał się bardziej dostępny, gdy pojawił się na rynku cukier pozyskiwany z buraków.
Marcepan królewiecki był rarytasem pochodzącym z dawnych Prus Wschodnich. Nazwa nie określa miejsca produkcji (może być wytwarzany wszędzie) lecz metodę obróbki, która została opracowana w Królewcu (Kaliningradzie). Przed II Wojną Światową był popularny w cukierniach na terenie obecnej Warmii, Mazur i Powiśla. Cechą charakterystyczną tego przysmaku jest skarmelizowana górna warstwa uformowanego marcepanka przy zachowaniu surowego spodu.
Jedną z wersji marcepana królewieckiego są małe „marcepanki” z wgłębieniem na środku, które jest wypełnione pomadą w dowolnym smaku, dzięki której uzyskuje on dodatkowe walory smakowe. Osoby, które twierdzą, że nie lubią marcepana, prawdopodobnie nigdy nie próbowały marcepana królewieckiego. Ten zapomniany specjał wraca do Olsztyna dzięki Kawiarni „Moja”.
2 grudnia 2020 roku Marcepan Królewiecki został wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.